Anne işe git-me

Yazan: Banu Conker, Hayata Dair Kadınlar Kulübü

Kızım doğmadan işten ayrıldım ve üç yıl boyunca hiç çalışmadım. Bütün zamanımı ona verdim, hatta rutininden çıkmasın diye fazla gezmeye gitmedim, evde özgür yetiştirdiğim için, gittiği yerlerde merakından her yeri karıştırdığı için kimse rahatsız olmasın diye ev gezmelerini azalttım. Parklara gittim onunla, doyasıya oyun oynadık ve tam üç yaşını doldurduğunda işe başladım. Şansımıza iyi bir bakıcı bulmuştuk ve anneannemle aynı binada oturuyorduk, yani gözüm hiç arkada kalmıyordu. Üç yıl boyunca çok tutarlı yetiştiği için, yani bir tek ben baktığım için bütün huyunu, suyunu da öğrenmiştim. İşe başlamam onun için sorun olmadı.

Kızım 6 yaşlarındaydı. Anaokuluna gidiyordu. Birden işe gitmemi istememeye başladı. Aman Allahım, çalışmam gerekli, ne yapacağım? Ben her sabah çocuğuna yalan söyleyerek evden çıkan annelerden olmadım hiç ve bunu yapmayacaktım.

Kızımın sınıf öğretmenini aradım ve derdimi anlattım. Bana o okula gittikten sonra evden çıktığım için işe değil, arkadaşlarımla buluşmaya gittiğimi söylememi salık verdi. Pardon?????? Bu da ne demek? Kızıma çooook zorda kalmadıkça hiç yalan söylemedim desem yeridir, o bebekken de, çocukken de...

Ben de işyerinden fazla kartonlardan getirdim. Kızıma bir tane örnek çizdim ve bütün kartonları o şekilde çizip kesmesini söyledim. Ben nasıl patron için çalışıp para kazanıyorsam, o da iş yapacak ve ayda 3 tl kazanacaktı. Ben onun patronu olacaktım.

Kızım iki gün boyunca beni ellerini ovarak karşıladı, çok yorulmuştu. Bakıcının dediğine göre masadan kalkmadan kağıt kesiyordu. Tabii bunun üçüncü günü olmadı, ama kızım bana bir daha, ‘işe gitme!’ de demedi.

Bir yaz günü, bol trafikli bir eve dönüş yaşamış ve alelacele bir yemek hazırlamıştım, balkonda yemek yedikten sonra, ‘aaaah keşke evde otursam, sana güzel yemekler hazırlasam, ne güzel olur, değil mi?’ dedim romantik bir sesle, kızımdan gelen cevap ise mantığın sesiydi: ‘Sen işe git, anne!’ Kızım o sırada 11 yaşındaydı. Artık para kazanmam gerektiğini biliyordu.

Şimdi ben bu yazıyı yazarken kızım voleybol takımıyla şehir dışında kampta ve ben yalnızım. Artık hayatında arkadaşları daha öncelikli, benimle olmak yerine arkadaşlarını tercih ediyor ve bu, bundan sonra değişmeyecek.

Yani aslında en iyisi işe gitmek, hayattan kopmamak... Sosyal olmak, hayatını çocuğun üzerine kurmadan, onunla olmayı başarabilmek, herkesin bireyselliğini kendi olarak yaşayabilmesi....

Yazan: Banu Conker
http://bitutamtuz.com/
Editör: Belgin Invictus
Mail: belgininvictus1968[at]gmail.com

Copyright: Her hakkı saklıdır

Anne işe git-me by Hayata Dair .org is licensed under a Creative Commons Attribution-Gayriticari-NoDerivs 3.0 Unported License.
Linkteki çalışma baz alınarak yapılmıştır http://grafiksaati.org/deneme/6.html.
Bu lisansın kapsamı dışındaki izinler http://kadinlarklubu.Hayata Dair .org adresinde mevcut olabilir.